Protokół STP

STP (Spanning Tree Protocol) – stworzony został do zwiększenia niezawodności środowisk sieciowych poprzez umożliwienie konfiguracji urządzeń w sposób zapobiegający powstawaniu pętli. STP tworzy graf bez pętli (tzw. drzewo) i ustala zapasowe łącza, które w trakcie normalnej pracy sieci blokuje tak, by nie przekazywały one żadnych danych. Komunikacja odbywa się tylko poprzez tylko jedną ścieżkę.

Na szczycie grafu znajduje się główny przełącznik, który zarządza siecią. Przełącznik zostaje przełącznikiem głównym na podstawie identyfikatora. W momencie gdy STP wykryje problem, np. zerwany link, rekonfiguruje sieć, uaktywniając łącze zapasowe. Taka operacja zajmuje od 30 do 60 sekund.

Porty przełącznika w topologii STP mają pięć stanów, od których zależy, w jaki sposób protokół MAC przetwarza i transmituje ramki: 

– port aktywny (listening)

– uczenie się adresów MAC (learning)

– przekazywanie ramek (forwarding)

– port zablokowany (blocking)

– odrzucanie ramek (discarding)

STP posiada kilka poprawionych wersji:

– RSTP – zapewnia krótszy czas przywracania sprawności połączeń po awarii

– MSTP – umożliwia równoważenie obciążenia i zwiększa odporność sieci na błędy dzięki zapewnieniu wielu ścieżek przekazywania ruchu danych

– SPB