Protokół SNMP

SNMP (Simple Network Management Protocol) – rodzina protokołów sieciowych wykorzystywanych do zarządzania routerami, przełącznikami, komputerami, centralami telefonicznymi itp. za pośrednictwem sieci IP. SNMP wykorzystuje głównie protokół UDP do transmisji wiadomości. Standardowo port 161 wykorzystywany jest do wysyłania i odbierania żądań, natomiast port 162 wykorzystywany jest do przechwytywania sygnałów Trap/Inform od urządzeń.

Istnieją trzy wersje protokołu:

– SNMPv1 – została opublikowana w 1988 roku. W tej wersji bezpieczeństwo oparte jest na tak nieszyfrowanych hasłach umożliwiających zarządzanie urządzeniem.

– SNMPv2 – eksperymentalna wersja protokołu. Można spotkać się również z nazwą SNMPv2c.

– SNMPv3 – obsługuje uwierzytelnianie oraz szyfrowaną komunikację.

Protokół SNMP zakłada istnienie w zarządzanej sieci dwóch rodzajów urządzeń: zarządzających i zarządzanych. Urządzenie jest zarządzającym (tzw. NMS, ang. Network Management Station), gdy jest na nim uruchomiony odpowiedni program, manager SNMP . Urządzenie jest zarządzane, jeśli działa na nim program agent SNMP. W procesie zarządzania używane są bazy MIB (baza informacji zarządzania), czyli zbiory zmiennych, które manager SNMP w zależności od uprawnień może odczytać lub zmienić. W tym celu manager SNMP kontaktuje się z agentem na danym zarządzanym urządzeniu wykorzystując jedno z dwóch wcześniej skonfigurowanych haseł (hasło odczytu, tzw. public_community lub hasło zapisu, tzw. private_community). Poza operacją odczytu i zapisu zmiennych w agencie przez managera istnieje również możliwość takiego skonfigurowania agenta, aby sam informował danego managera o zmianie swojego stanu w przypadku zajścia określonego zdarzenia. Odbywa się to przy pomocy wysyłanego przez